အကျွန့်ဆုတောင်း

Group Work and Presentation လေးတွေလုပ်ကြ ခန္ဓာ ဖွဲ့ကြ အာယတန ခွဲကြ ငြင်းကြ ဟုတ်တယ်လို့ထောက်ခံကြ မဟုတ်ဘူးလို့ ရဲရဲတင်းတင်းထောက်ပြကြရင်း အချင်းချင်းကြားထဲ သင်ယူမူပေါ့ စာသင်သားအချင်းချင်းဆိုတော့ ပိုရှင်းပြဖို့ မေးဖို့ ဆွေးနွေးဖို့ ရဲတင်းကြတယ်ပေါ့ စိတ်ပါဝင်စားမူ မြင့်တင်လာတယ်ပေါ့ Critical and Logical အားကောင်းလာတယ်ပေါ့ Apply ဘက်ကိုပိုပြီး တွန်းအားပေးဖ​ြ်စတဲ့ သူတို့အသက်အရွယ်နဲ့ ညီမျှတဲ့ ဆွေးနွေးမူ တင်ပြမူ တစ်ယောက်ယောက်က ရှေ့ထွက်ပြီး Presentation လုပ်နေတဲ့အချိန် သေသေချာချာ လေးလေးစားစား မျက်စိရော နားရော အတွေးတွေရော Presenter တွေဆီစုပြုံရောက်နေဖို့ Presentation မလုပ်ခင် ဘွဲ့နာမည် စသည် မိတ်ဆက်တတ်ဖို့ အချင်းချင်း ကြားထဲမနာလိုစိတ်မဖြစ်စေပဲ ၈ုဏ်ယူတတ်ဖို့ လေ့လာ အတုယူတတ်ကြဖို့ အလှည့်ကျ တာဝန်ယူမူ ၀ိုင်းဝန်းပံ့ပိုးမူ In charge တစ်ပါးက Process improvement တွေကို ဆင့်ကဲ စုပေါင်း ဆွေးနွေးမူပေါ့ ဘာတွေသင်ခန်းစာရလိုက်တယ် ဘယ်လိုတွေခံစား၇တယ် ဘယ် လိုအတွေ့အကြုံ (ခါးသီးတဲ့ အရာဖြစ်ဖြစ် အမှတ်ရစရာကောင်းတာလေးပဲဖြစ်ဖြစ်) ဆွေးနွေးကြရင်း ဆရာနဲ့ တပည့်ကြားဖြစ်ဖြစ် သီတင်းသုံးဖေါ်အခြင်းခြင်းကြားထဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့ပြောလို့ အဆင်ပြေတဲ့ ကိစ္စလေးတွေ ရင်ဖွင့်ကြ ခွင့်လွတ်ကြ သတိထားကြ ....... သင်ခန်းစာရလိုက်တာတွေ သင်ယူမူရလိုက်တာတွေကနေ ဘ၀မှာ ဘယ်လိုပြန်အသုံးချစရာရလိုက်တယ်ပေါ့ ဇာတကတစ်ပုဒ်လေးပဲဖြစ်ဖြစ် ဝါကျတစ်ကြောင်းလေးပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့.... သတိရပါတယ်...... တစ်နေ့တော့ ပြန်လုပ်နိင်ဦးမှာ ပါ စာသင်ရင်း Personal Growth ပါ တပြိုင်နက် ပေါ့ သူတို့အတွေ့အကြုံတွေကို နားထောင်ပေးတာ ဝေငှခွင့်ပြုတာ စသည်စသည်ပေါ့... ကာလာ စုံလေးတွေနဲ့ ထင်ထင်ခြားခြား ကွဲကွဲပြားပြားနဲ့ ရှင်းလင်းမူဖြစ်အောင် ကာလာပရင်တာလေးတွေ ပလပ်စတစ်လောင်းတဲ့ စက်လေးတွေ အချိန်ကတော့အတော်ပေးရတာပေါ့ Topice တစ်ခု သင်ပေးဖို့ အနည်းဆုံး teaching Aid တွေ Lesson Plan တွေပြင်ဆင်ရတာ နေရာထိုင်ခင်း Setting တွေ EHD တွေ ချိန်ညှိရတာတွေကတော့ အတော်လေး ပေးရတာပေါ့....။ ပြင်ဆင်မူ ပေါ့ပေါ့တန်တန်(စေတနာ) အားနည်းရင် ဝိရိယအားနည်းရင် အဲဒီနေ့ရဲ့ သင်ခန်းစာမှာ မျော်မှန်းတဲ့ Goal ကို Meet မဖြစ်သွားတာမျိုး ..... စာသင်ခြင်းအနုပညာ ဟာ ပန်းတိုင် ရည်မှန်းချက် ရည်ရွယ်ချက် ရည်ရွယ်ချက်ကိုရောက်အောင် ပံ့ပိုးပေးတဲ့ သင်ခန်းစာပလန်တွေ သင်ထောက်ကူပစ္စည်းတွေ စေတနာတွေ ဝါသနာတွေ နဲ့ ဟန်ချက်ညီအောင် သွားကြရတဲ့ ခရီးဖြစ်လေတယ် စာဖြေရမှာ ကြောက်နေတဲ့ ကလေးတွေကို မဲလိပ် နှိပ်တဲ့ပုံစံမျိုး နဲ့ သင်ကြားတတ်မြောက်မူကို Run through အကဲဖြစ်တာမျိုး ရေးဖြေဖြေခိုင်းတာမျိုး လွတ်သွားတဲ့နေ့ရဲ့ သင်ခန်းစာအတွက် Gurdianship ( Group leader , Second Leader) စသူတွေက တာဝန်ယူပြီး ဆွေးနွေပေးတာ review Excises လုပ်ပေးတာ memory Recall လုပ်ပေးတာ သူတို့အမှတ်ရဆုံးသင်ခန်းစာ အကြိုက်ဆုံးသင်ခန်းစာတွေကို ပြန်ပြောင်းပြောခိုင်းတာ မျိုးနဲ့ မရလိုက်တဲ့ သင်ခန်းစာတွေကို ရလာစေဖို့ စသည်ဖြင့် စနစ် နည်း ဗျူဟာ အမျိုးမျိုးချကာ ထောင့်ပေါင်းစုံဘက်ကနေ Educational Psychology သဘောသဘာ၀တွေ Child ဆိုလဲ သူ့ level CCA လေးကိုသုံးပေါ့ Adult Learner တွေအတွက်ကြတော့လ​ဲ သူ့ နည်းစနစ်နဲံသူပေါ့ တကယ်တော့ စာသင်ခြင်းဟာ အနုပညာတစ်ခုဖြစ်လေတယ် ပန်းပျိုးခြင်းဖြစ်လေတယ် သူတို့လွယ်လွယ်ကူကူ သင်ယူနိုင်အောင် လုံ့စိုက်ထုတ်ရမူ သူတို့လှလှပပ ဖွံဖွ့ံထွားထွား ရှင်ရှင်သန်သန်ဖြစ်လာဖို့ဆိုရင် အများကြီး ကြိုးစားအားစိုက်ခဲ့တဲ့ ဒီသင်ကြားပို့ချမူတို့သည် လွယ်ကူသော အကျင့် လျှင်မြန်သောအသိ တို့ဖြင့် အမတပြည်နန်းကို ရခြင်း ရောက်ခြင်း မျက်မှောက်ပြုခြင်းအတွက် အင်မတန်အားကြီးသော အကြောင်းအထောက်အပံသည် ဖြစ်ပါစေ...။

Dream Number 7: The Cave of Relics and the Warning of Preservation

One night, in the stillness of my sleep, a familiar presence appeared in my dream — a famous monk, revered by many, though he had passed away a year ago. His face was calm and serene, as it had always been in life. Without speaking, he gestured for me to follow him. 

We walked together, our steps light and purposeful, as he led me towards a mountain. At its base was a cave, dark and ancient, hidden within the mountain’s belly. I could sense the weight of history in the air, the kind that lingers in places long forgotten by the world. 

 At the top of the mountain, I could see the ruins of old stupas, though only their foundation blocks remained. The structures, once grand, had been eroded by time. Yet, their significance was still felt, as if they held a sacred power. Inside the cave, I was surprised to find a large gathering of people. Their eyes were fixed on me and something that glimmered softly in the dim light — relics. These were not just ordinary relics; they radiated with a presence that commanded reverence and awe.

 But soon, the calmness in the cave began to break. People started arguing, their voices rising in heated tension. The air filled with hostility as they debated which nation had the right to claim ownership of the relics. It was as if ancient rivalries had been reignited, and their desire for power and control overshadowed the sanctity of the space. Just as the conflict was about to erupt into violence, the monk raised his hand and spoke. His voice was like a bell ringing through the cave, silencing the chaos. "All of you," he said, "do you even know the moto and principal of these relics?" His question cut through the room like a sharp blade. Everyone stood still, listening intently. "If anyone here tries to step forward in greed or claim ownership, they will pay the price. A hand raised to take what does not belong will be cut off. A foot stepping where it should not tread will be severed. This is the law — the code of preservation and protection.

 The guardianship of these relics is not to be challenged." The weight of his words hung heavy in the air. The crowd seemed to shrink under the warning, understanding the severity of their actions. Suddenly, a princess approached me, her face anxious yet determined. She took hold of my hands and, with urgency in her voice, said, "We have official communication between you and our people. I must be first in priority. Do not forget this." Her request was clear — she sought to secure her place in line, to ensure that her nation’s interests were recognized above all others. 

 As I pondered her words, the monk gently reminded me of my purpose. "There are others waiting for you inside the cave," he said. "You must meet them. This is your first meeting, and they have awaited your arrival for a long time." He guided me further into the cave’s depths, where the light grew dimmer, but the sense of mystery and anticipation deepened. As I stepped into a deeper chamber, I was greeted by an unexpected sight — a Yakkhā, a fierce guardian spirit, appeared before me, his form both menacing and majestic. He showed me his face, as if to mark our encounter, then vanished as quickly as he had appeared. 

Following him came another guardian spirit, an ārakkha devatā, who materialized to acknowledge my presence and the significance of my journey. Finally, a young man appeared. His face was familiar, yet distant, as if from a time long ago. He greeted me warmly, though it was clear this was our first official meeting. There was an air of recognition between us, as if we had been connected for many years, perhaps even from a time when I was still very young. 

This meeting had been long awaited, and now it was finally taking place. Before I could speak, the monk’s voice echoed in my mind. "This is a warning," he said. "The guardians are watching, and the preservation process is in place. If anyone violates the sanctity of these relics, the standard operating procedures will be activated immediately. There will be no hesitation, and the consequences will be swift." I woke from the dream, the monk’s words still resonating within me. It was not just a message for me, but a warning to all — a reminder that sacred things must be protected, and those who seek to disrupt their preservation will face dire consequences. The relics, the cave, the guardians — they were all part of a larger force that existed beyond our understanding, a force that would not be compromised.

Dream Number 5: A Message and Alert to the World

A Message and Alert to the World August, 2024

In the silence of sleep, I found myself amidst an unusual scene, vivid and unsettling. A group of very old women, with faces marked by age and wisdom, were sweeping. But these weren’t ordinary sweepers; they pushed broom carts, moving not across floors but beneath carpets that covered the ground. Their movements were deliberate, as if they were uncovering something hidden, ensuring that not a speck of dust remained. It wasn’t just cleaning for cleanliness’ sake — it felt symbolic, a grand preparation. They weren’t sweeping the upper floors; no, this was much deeper. The entire floor was being uncovered, as if revealing what had long been concealed under the guise of normalcy. I stood there, curious but also cautious, watching them perform their task with great care.

One of the women, her voice soft but firm, turned to me. "Stay away from this process," she said. "This is not for you." There was a tone of finality in her words, a warning that I could not ignore. I felt as though I was being shielded from something much larger, something inevitable. She continued, "The time has already been set. Around the nations, around the world — they have set the date for the great cleaning." Her words sent a shiver down my spine. This wasn’t just about sweeping floors or tidying up. There was something global at play, something cosmic. It was as if the very fabric of the world was about to be shaken, and everything impure or hidden was about to be exposed. She spoke of moral decline, of sexual misconduct, of things that had been ignored or tolerated for too long. And now, it seemed, a higher power, perhaps the force that governs the universe, had decided that enough was enough. The cleaning would begin, not in one place but everywhere.

I saw in my mind’s eye the 11th floor of the 31 stages — a realm I barely understood but knew was tied to higher spiritual truths. The conflicts, the wars, the tensions between nations — they were all tied to this. The world had been teetering on the edge, and now, it seemed, the tipping point had come. There would be death, there would be suffering, and it would touch every corner of the earth. Yet, even as the old woman spoke of these things, there was a faint flicker of hope in her eyes. "There is still time," she seemed to suggest. "Peace can still be sought. Conflict can still be resolved." But the window was small, and the hour was near. I woke with a sense of urgency, a knowing that this dream was not just a figment of my imagination. It was a message — a call to action for the world to seek peace, to resolve conflicts before it was too late. The cleaning was coming, whether we were ready for it or not. But perhaps, just perhaps, with enough resolve, enough hope, we could soften its blow. To the world, I share this dream as both a warning and a plea: Hold on to peace. Seek resolution, for the time is drawing near. The old women have begun their sweeping, and soon, nothing hidden will remain hidden.

There would cause of war, lots of be death, there would be suffering, and no corner of the earth would be untouched. Forest fires raging uncontrollably, earthquakes shaking the earth in nine relentless waves, devastating floods, and storms sweeping across nations. These disasters mirrored the cleaning that the women were preparing for — the earth itself responding to the moral and spiritual degradation of humanity. To the world, I share this dream as both a warning and a plea: Hold on to peace. Seek resolution and restore our planet, for the time is drawing near. The old women have begun their sweeping, and soon, nothing hidden will remain hidden. May we be ready for the cleaning that is to come, not only of our moral failures and conflicts but also of the earth itself like disaster.May we be ready for the cleaning that is to come. The old women have begun their sweeping. The cleaning has begun. May all beings be free from suffering and have sufficient food and shelter. May we find the strength to restore balance before it’s too late. May all beings be free from suffering. May all have sufficient food and shelter.

75 Sekhiya Rules

Categorized into three main sections: Proper Conduct in Public, Proper Behavior During Meals, and Teaching and Proper Communication. This chart and table are dedicated to my teacher, whose instruction made this possible. With Respectfully Sao Dhammasami

အမှာကံ ဗုဒ္ဓဓာတုဿ ဂန္ဓကုဋိသ္မိံ အာရက္ခ ပုဂ္ဂလာ.....

Amhākaṃ buddhadhātussa gandhakuṭismiṃ ārakkha puggalā, ārakkha bhikkhū, ārakkha devatā, nāgā, supaṇṇā, kumbhaṇḍā, yakkhādi puggalā ca averā hontu, abyāpajjā hontu, anīghā hontu, sukhī attānaṃ pariharantu, dukkhā muccantu, yathāladdhasampattito māvigacchantu, kammassakā. အမှာကံ ဗုဒ္ဓဓာတုဿ ဂန္ဓကုဋိသ္မိံ အာရက္ခ ပုဂ္ဂလာ, အာရက္ခ ဘိက္ခူ, အာရက္ခ ဒေဝတာ, နာဂါ, သုပဏ္ဏာ, ကုမ္ဘဏ္ဍာ, ယက္ခာဒိ ပုဂ္ဂလာ စ အဝေရာ ဟောန္တု၊ အဗျာပဇ္ဇာ ဟောန္တု၊ အနီဃာ ဟောန္တု၊ သုခီ အတ္တာနံ ပရိဟရန္တု၊ ဒုက္ခာ မုစ္စန္တု၊ ယထာလဒ္ဓသမ္ပတ္တိတော မာဝိဂစ္ဆန္တု၊ ကမ္မဿကာ။

Conflit Resolution Methodology

ဘုရားရှင်ရဲ့တရားကို ဘယ်လိုလူမျိုးမဆို ထိတွေ့ကျင့်သုံးခွင့်ရတယ် ခွဲခြားထားတာမျိုးမရှိဘူး အခွင့်ရေးတန်းတူရကြတယ်။ ဘုရားရှင်ဟာ diversityကိုလက်ခံတယ် inclusive ဆိုတာကိုသိပ်ကြိုက်တယ် Non discrimination ကို Promote ပြုတော်မူတယ်။ ဒါဟာ ကမ္ဘာကြီးကအခု တလောလူပြောသူပြောများနေတဲ့ Human Rights and Peace Building ဆိုတာပါပဲ အရာရာတိုင်းက တူညီနေမှာတော့မဟုတ်ဘူး မတူညီဘူးဆိုတာကို လက်ခံဖို့လိုတယ်။ We are difference, သို့ပေတည့် ဓမ္မအမြင်နဲ့ ရူမြင်သုံးသပ်တဲ့အခါ တူညီတဲ့ ကိလေသာ အာရုံတွေ အပေါ် စရိုက် ဘာသာ သဘာ၀ အရတုန့်ပြန်တာတွေ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး မတူကွဲပြားခြားနားကြပါတယ်။ မတူညီတဲ့အရာတွေအပေါ်မှာ အခွင့်အရေးတန်းတူပေးဖို့လိုမယ် ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ မြတ်စွာဘုရားရှင်ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးဟာ ကမ္မဌာန်းနည်းတွေ အမျိုးစုံကို နည်းပြတော်မူခဲ့ပြီး ခွဲခြားဆက်ဆံတာမျိုးမလုပ်ခဲ့သလို Conflit Resolution Methotology ဆိုတာကြီးကို လှလှပပ ဟောပြတော်မူလေတယ်။ အတွင်း အပြင် အတွင်း အတွင်း ကြားထဲ ဖြစ်ပေါ်တတ်တဲ့ ဓမ္မသဘာ၀တွေကို ဗောဓိ ပက္ခိယ ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်အောက်မှာ Sub Title တွေအလိုက်ထည့်ကြည့်လိုက်တာ ခြံရံရမဲ့ သဘောတွေ လုံ့လပြုရမဲ့အရာ အားတင်း တွန်းတိုက်မူပေးရတာတွေ စသည်စသည်.... ကျေးဇူးများမြောင် တော်မူသော အဆုံးအမတော် တို့ မူလပိုင်ရှင် ဖြစ်တော်မူငြား ထိုဘုရားအား ရိုသေမြတ်နိုးရှိခိုးပါ၏ ဘုရား

ဤကျမ်းကိုမလေ့လာမီ ရှေးဦးစွာ သတိပြုသင့်သော အကြောင်းအရာ

တိဋ္ဌန္တေ နိဗ္ဗုတေ စာပိ၊ သမေ စိတ္တေ သမံ ဖလံ။ စေတော မဏိဓိ ဟေတူဟိ၊ သတ္တာ ဂစ္ဆန္တိ သုဂ္ဂတိ။ တိဋ္ဌန္တေစ၊ သက်တော်ထင်ရှား ရှင်တော်ဘုရား၌ လည်းကောင်း။ နိဗ္ဗုတေစာပိ၊ နိဗ္ဗာန်ဝင်သွား ရှင်တော် ဘုရား၌လည်းကောင်း၊ စိတ္တ၊ စိတ်စေတနာသဒ္ဓါတရား သည်။ သမေ၊ တူမျှသည်ရှိသော်။ ဖလံ၊ အကျိုးသည်။ သမံ၊ တူမျှသည်။ ဟောတိ၊ ဖြစ်၏။ စေတော ပဏိဓိ ဟေတူဟိ၊ စိတ်စေတနာကို တူစွာထားနိုင်ခြင်းဟူသော အကြောင်းတို့ကြောင့်။ သတ္တာ၊ သတ္တဝါတို့သည်။ သုဂ္ဂတိ၊ သုဂတိဘဝသို့။ ဂစ္ဆန္တိ၊ လားရောက်ရကုန်၏။ (က) သက်တော်ထင်ရှား မြတ်စွာဘုရား။ (ခ) နိဗ္ဗာန်ဝင်ပြီးသော မြတ်စွာဘုရား။ ဤနှစ်မျိုးသော ဘုရားရှင်တို့အား ကိုးကွယ် ဆည်း ကပ် ပူဇော်မှုကို ပြုကြရာ၌ စိတ်စေတနာ သဒ္ဓါယုံကြည် မှုကို တူညီအောင်ထားကြရမည်။ မြတ်စွာဘုရား ခန္ဓ ပရိနိဗ္ဗာန် ဝင်စံရုတ်သိမ်း၍ ချုပ်ငြိမ်းတော်မူသွားသော် လည်း ကိုယ်စားတော်ဘုရားရှင်တို့ အထင်အရှား ကျန် ရှိနေသေးသည် ဖြစ်သောကြောင့် သက်တော်ထင်ရှား ကိုယ်တော်တိုင်အလားကဲ့သို့ စိတ်ထားတူမျှ အာရုံပြုကြ ပြီးလျှင် ကိုးကွယ်ကြ၊ ဆည်းကပ်ကြပါမူကား တူညီစွာ အကျိုးခံစားခွင့်ရှိကြောင်း ဖော်ပြသော ဒေသနာတော် ကို ယုံကြည်စွာ နှလုံးပိုက်ကြရမည်။ ဗုဒ္ဓရှင်တော်မြတ် ပရိနိဗ္ဗာန် ဝင်စံတော်မူပြီး သည့်နောက် ဘုရားရှင်၏ သရီရဓာတ်တော်များကို အဇာတသတ်မင်း စေတီတည်ထား ကိုးကွယ်လျက်ရှိရာ သီတင်းသည်မ တစ်ယောက်သည် ၄င်းဓာတ်တော်များ ကို ကြည်ညိုစွာအာရုံပြုလျက် ထက်သန်သော သဒ္ဓါ တရားဖြင့် ပန်းများဖြင့်ပူဇော်ရန်သွားခိုက်တွင် စေတီ တော်သို့ မရောက်မီ နွားဝှေ့သောအန္တရာယ်ကြောင့် ယင်းဘဝမှစုတေ၍ ဓာတ်တော်များအား ပူဇော်ရန် သွားသော စိတ်စေတနာ သဒ္ဓါတရားကြောင့် တာဝတိံ နတ်ပြည်၌ ပီတဝိမာနပိုင်ရှင် နတ်သမီး ဖြစ်ရလေ သာပြီ။ ဤအတ္ထုပ္ပတ်ကြောင့် ညွှန်ပြခဲ့သော “တိဋ္ဌန္တေနိဗ္ဗူ တေစာပိ စသော ဒေသနာတော် ဖြစ်ပေါ်ရပေသည်။ ဤသို့ သက်တော်ထင်ရှား ဘုရားမရှိသော်လည်း သက်တော်ထင်ရှားဘုရားကဲ့သို့ စိတ်စေတနာ သဒ္ဓါ တရား တူညီစွာထားနိုင်ဖို့ အရေးကြီးပါသောကြောင့် ရှေးဦးစွာ ဤစာတမ်းဖြင့် သတိပေးရခြင်း ဖြစ်ပါ သတည်း။

အသမ္ဘိန္န ဓာတ်တော်ခုနစ်ဆူ

ဥဏှီသံ စတာ ဒါဌာ၊ အကွကာ ဒွေစ ဓာတုယော။ • အသမ္ဘိန္နာ ဣမာ သတ္တ၊ သေသာ ဘိန္နာဝ ဓာတုယော။ ဥဏှီသံ - သင်းကျစ်တော်၄င်း၊ စတာဒါဌာ - စွယ်တော်လေးဆူတို့၄င်း၊ ဒွေအကွကာ … - ညှပ်ရိုးတော်နှစ်ဆူတို့၄င်း၊ သတ္တ - ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ ဣမာဓာတုယော - ဤဓာတ်တော်တို့သည်၊ အသမ္ဘိန္နာ သေသာ ဓာတုယော ဘိန္နာဝ - မကွဲမပြိုသော အသမ္ဘိန္နဓာတ်တော် တို့တည်း၊ - ကြွင်းကုန်သော၊ - ဓာတ်တော်တို့သည်၊ - ပြိုကွဲကုန်သည်သာလျှင်တည်း။ သင်းကျစ်တော်၊ ညှပ်ရိုးတော်များတည်ရာ ဥဏှီသံ သီဟဠဒီပေ၊ ဗြဟ္မလောကေ ဝါမကံ။ သီဟဠေ ဒက္ခိဏက္ခဥ၊ သဗ္ဗပေတာ ပတိဋ္ဌိတာ။ ဥဏှီသံ - သင်းကျစ်တော်သည်၊ သီဟဠဒီပေ - သီဟိုဠ်ကျွန်း၌၊ ဝါမကံ - လက်ဝဲညှပ်ရိုးတော်သည်၊ ဗြဟ္မလောကေ- ဗြဟ္မာပြည်၌၊ ဒက္ခိဏက္ခဥ - လက်ျာညှပ်ရိုးတော်သည်လည်း၊ သီဟဠဒီပေ - သီဟိုဠ်ကျွန်း၌၊ တာသဗ္ဗာ - ဤအလုံးစုံသောဓာတ်တော်တို့သည်၊ ပတိဋ္ဌိတာ - တည်ကြကုန်၏။

ဓာတုသာသနာကွယ်ပုံ

ဓာတ်တော်မွေတော် ကြွင်းပါသော်လည်း၊

 ချွတ်ချော်သာသနာ နောင်သောခါဝယ်၊ 

ရှိန်ဝါပျက်ကြွေ ကွယ်ပချေသော်၊ 

ထွေထွေရပ်နယ် ဓာတ်သွယ်သွယ်လည်း၊ 

ကိုးကွယ်ကြမည့် လူမရှိ၍၊ 

ဗောဓိပင်မှာ စုပေါင်းကာဖြင့်၊ 

ရောင်ဝါလွှတ်ပြီး ရွှေတုံးကြီးသို့၊ 

ဓာတ်မီးလောင်တောက် ကုန်ဆုံးပျောက်က၊ 

လာရောက်ကြရှာ နတ်ဗြဟ္မာတို့၊ 

သာသနာဗုဒ္ဓ ယခုမှပင်၊ 

မုချအတည် ကွယ်ရပြီဟု၊ 

ငိုမြည်းတမ်းတ သံဝေဂဖြင့်၊ 

မရယူကြုံး ကိုယ်စိတ်ချုံးသည်၊ 

နောက်ဆုံးသာသနာပွဲတော်ပါဘုရား။

Breaking Through Personality-View Through Understanding Form(ရုပ်ကို နားလည်ခြင်းဖြင့် သက္ကာယဒိဋ္ဌိ ကျော်လွှားခြင်း)

Isn't there wrong attention (micchā manasikāra) regarding persons and beings upon the aggregates? Think about it.

In seeing, hearing, smelling, tasting, touching, and knowing, #the_aggregates_are_present.

If you understand these aggregates clearly and precisely, the wrong views of clinging to humans, devas, and brahmas will fall away. #Understanding_aggregates_is_necessary.

What is seen is covered by perception (saññā). When doubt about perception is cleared, uncertainty disappears. What is seen is just visible form (rūpa-dhātu), but perception mistakes it for princes and princesses. Isn't this mistaking marks on medicine bottles?

Wrong perception is saññā-vipallāsa
Wrong knowing is citta-vipallāsa
Wrong view is diṭṭhi-vipallāsa

Personality-belief (sakkāya-diṭṭhi) arises due to wrong perception, wrong knowing, and wrong view. Therefore, what is seen is covered by perception, and doubt will only clear when perception is investigated.

When looking through the lens of wisdom at visible form:
Are you seeing a person or just visible form?
Are you seeing a deva or just visible form?
Are you seeing a brahma or just visible form?
#You_see_only_form - isn't this worth investigating?

When you truly see only visible form:
Do you still find a person?
Do you still find a deva?
Do you still find a brahma?
Do you still find princes and princesses?

Why don't you find them? Because they don't exist.
For one who truly sees and knows they don't exist,
Can they still cling? How can they cling when #there_is_nothing_to_cling_to?

Isn't this worth examining? Let's study this...

Breaking the cycle of suffering

"For those studying Vipassana and Path knowledge, isn't it worth asking what teachings the Mogok Sayadaw gave to Nakulapita and Nakulamata?

Nakulapita, being over 70, couldn't sit, stand, walk, or lie down for long. He requested appropriate teachings. The Buddha taught: 'Let the body be ill but not the mind.'

The 'body' here doesn't just mean limbs, but #refers_to_the_five_aggregates_which_are_signless_and_impermanent. When meditating, don't various sensations arise - stiffness, aches, heat, cold, itching?

Is this #self_or_physical_phenomena? #These_are_physical_phenomena_appearing. Isn't this taught as rūpakkhandha?

In truth, is it stiffness or change? Pain or change? Aching or change? #Not_stable_for_even_a_second_in_the_aggregates - just constant change.

Didn't the Buddha teach that in the blink of an eye, a hundred thousand koṭi arise and pass away? How incredibly fast!

When there's change, #don't_we_experience it? 'Oh, it hurts so much!' Is this a person's feeling or just feeling (vedanā)? God's feeling or just feeling? Brahma's feeling or just feeling? Just feeling. #Is_it_substantial?

When someone says 'You're crying out too much, just endure it,' don't we say 'It hurts!'? When asked where, don't we say 'stomach pain'?

Think carefully - when you check, #do_you_find_stomach_or_softness? If all softness were stomach, wouldn't everything soft have to be called stomach? Can this be so?"

"Looking at the three Piṭakas collectively, aren't the five aggregates taught? Rūpakkhandha, vedanakkhandha, saññakkhandha, saṅkhārakkhandha, viññāṇakkhandha.

When searching for 'stomach', what's found - #stomach_or_saññakkhandha (perception)? It's perception.

When children are born, do they come with names? Parents give names. #If_you_search_for_these_names_physically_can_you_find_them? No.

#Saññakkhandha_gives_names. Therefore, it's the manager of marking/noting. Is saññakkhandha self (atta) or non-self (anatta)? If it's non-self, how could it give names alone?

Doesn't it need feeling (vedanā) as co-arising factor? Doesn't it need volition (cetanā) that conditions? Doesn't it need consciousness (viññāṇa) that knows?

#By_nature_it's_empty_phenomena_non-self. It can't name anything by itself. Only when feeling, volition, and consciousness arise can naming happen. So is it stomach or perception?

When someone says 'Shouldn't you apply some medicine?' Yes, #shouldn't_we_adjust_with_wisdom? Is the adjusting done by self or by volition (cetanā)? #It's_cetanā. Do we find stomach or cetanā? Only cetanā is found.

When there's change, isn't it known? When feeling, isn't it known? When marking, isn't it known? When prompting, isn't it known? #The_knowing_is_consciousness. These are the #five_aggregates. This is what's called 'body'. That's why 'Let the body be ill but not the mind.' Isn't this worth studying?"

"Is that crying out a person, a deva, or a brahma? #It's_vedanā. Isn't it taught as consciousness, mind-matter, six sense bases, contact, feeling?

When we label it vedanakkhandha, aren't other aggregates co-arising? #What's_prominent_is_vedanā. When we know it's vedanā, we might think 'person' but find vedanā, think 'deva' but find vedanā, think 'brahma' but find vedanā. Is vedanā taught as sakkāya (personality belief)?

#Do_we_find_actual_humans? Devas? Brahmas? Who proves they don't exist? (Vedanā proves it, Lord). Ah, vedanā is sakkāya. Isn't it clear? #Doesn't_wrong_view_fall_away?

When wrong view falls away, will we still believe in creation by Great Brahmas, Eternal God, or Vishnu? #Doesn't_doubt_cease? Isn't it taught that the āsavas of wrong view and ignorance cease?

When vedanā ceases, do we find vedanā or its absence? We find its absence.

#We_don't_find_vedanā_itself. Do we find vedanā or anicca? Isn't it taught as the characteristic of impermanence as suffering, characteristic of suffering as suffering, characteristic of non-self as suffering?

When we find impermanence, do we still find vedanā? When we find suffering, do we find vedanā? When we find non-self, do we find vedanā? #No_owner_exists.

If there's no owner, #can_we_command 'Don't feel pain, I don't like it'? #We_experience_it_because_there's_no_owner.

This is #the_nature_of_non-self, isn't it taught?

Don't we need to distinguish between impermanence and vedanā? Between suffering and vedanā? Between non-self and vedanā? This is #tīraṇa_pariññā (full understanding by investigation).

When finding impermanence, suffering, and non-self, do we find vedanā? Perception? Volition? Consciousness? Form? We only find impermanence, suffering, and non-self.

When finding vedanā, do we find persons or beings? This is #ñāta_pariññā (full understanding of the known).

When we combine impermanence, suffering, and non-self, isn't it taught as arising and passing away? Is this happiness or suffering? Isn't this worth knowing truly? This is #yathābhūta_ñāṇa (knowledge of things as they really are)."

"Isn't it taught that when Dhamma is lost, search in the body, and when searching in the body, Dhamma is found? Is what's found happiness or suffering? Now you truly know it's suffering.

When you know it's suffering, does the wrong perception (avijjā) of human happiness, deva happiness, or brahma happiness cease or not? Avijjā ceases.

#When_the_root_falls_don't_the_branches_wither? As the great teachers taught.

Avijjā (ignorance), taṇhā (craving), upādāna (clinging) - aren't these taught as kilesa vaṭṭa (cycle of defilements)? If avijjā ceases among these three, will taṇhā come? Will upādāna come? Will kamma come?

See, when the root falls, the branches wither. Will there be future aggregates? No more.

Then #can_2_still_lead_to_3? No more. Isn't this worth studying?"

"On Amazon.com, you can find and order the book The Law of Dependent Origination, which is currently available for free as part of a promotion. To locate it, simply type 'The Law of Dependent Origination' in the search bar. The book was written by Bhikkhu Indasoma Siridantamahāpālaka, the founder of Hswagata Buddha Tooth Relics Preservation.

How to training students for get well being?

The Past Causal Continuum

"The Past Causal Continuum" is a forthcoming ebook that simplifies complex concepts through flow charts, mind maps, and visual aids. By visualizing connections between causes and effects, the book aims to make intricate ideas more accessible and engaging. The content, currently being refined for clarity and coherence, will be available by the third week of September. This practical guide goes beyond theory, empowering readers to grasp and apply the concepts in their own learning journeys. I am dedicated to delivering a high-quality and effective final product.

Set for completion by the third week of September, this ebook will also be available on Amazon. My first ebook, The Law of Dependent Origination, was successfully displayed on Amazon, and I am excited for The Past Causal Continuum to become my second publication there. As I refine the content, I am committed to ensuring that this book meets the same high standards, providing readers with practical insights that they can apply in their own learning journeys.